Ugandan food!

Dinsdag 22 februari, een mooie dag in deze online uitwisseling! Want, naast dat we terugkijken op interessante en leuke online gesprekken met de buddy's, hebben we de dag afgesloten met een heerlijke Oegandese maaltijd! Cathy haar tante kwam met Matoke, verschillende soorten rijst, chapati en zelfs nog een toetje. De foto's vertellen de rest. Zo hebben we toch een beetje van Oeganda kunnen proeven! 

Dagboekverslag door Mare

Heyy,

Vandaag was weer een super leuke dag waarin we veel contact hebben gehad met onze buddy’s.

We gaan klaar zitten om voor de eerste keer met onze buddy’s te bellen. Ik heb er erg veel zin in. We hebben verschillende dingen voorbereid waar we met onze buddy’s over kunnen praten.

We gaan in de meeting en we zien onze buddy’s. Ze houden een tekening voor de camera. ‘Cathy and Mare, we missed you so much’, staat erop. Dit maakt mij super blij. Hierdoor kan ik ook zien dat onze buddy’s op hun gemak zijn bij ons. Ze zeggen dat ze super blij zijn dat ze aan dit project mee mogen doen en dat ze ons mogen ontmoeten. Dit vind ik super leuk om te horen en ik ben erg op mijn gemak bij mijn buddy’s. Omdat onze buddy’s zo enthousiast zijn over het contact krijg ik super veel energie. Ik ben nieuwsgierig naar nieuwe verhalen over hun leven, school en toekomst. Na een uur is de eerste sessie voorbij. Dit vind ik super jammer, want ik zou nog uren met ze door kunnen praten. Gelukkig spreken we elkaar vanmiddag nog een keer.

Het is middag en we bellen nog een keer met onze buddy’s. We moeten met onze buddy’s een script schrijven over een probleem dat in Oeganda speelt. Wij schrijven een verhaal over een docent die drugs smokkelt en verkoopt aan zijn leerlingen. Ik vraag aan onze buddy’s of zij dit ook hebben meegemaakt. Ze zeggen dat ze het zelf niet hebben meegemaakt, maar dat ze wel verhalen hebben gehoord van andere scholen waar dit wel gebeurt. Dit vind ik echt niet kunnen en het raakt mij best wel dat dit soort dingen daar gebeuren.

Morgen hebben we weer contact met onze buddy’s. Ik kijk erg uit naar de gezellige gesprekken (met veel grapjes die onze buddy’s vertellen) en ik heb nog een heleboel vragen die ik ze nog wil stellen.

Elke dag is er een dagopening met de leerlingen uit Oeganda. De leerlingen uit Oeganda doen iets zoals een lied of gedicht en dat doen de leerlingen uit Nederland ook. Vandaag hebben Chantal en Fieke hun gedicht over het onderwerp ‘wie ben ik’ gedeeld met de groep in Oeganda. Dit zijn hun gedichten:

Fieke:

This is me,

But who do I want to be?

A confident and fearless pearl,

Or a rather vulnerable girl?

Who am I?

Who ‘am’ I?

Who am ‘I’?

Not something you just know

Or something you can grow.

It is something that you are.

Go ahead and find yourself.

Trust me, it won’t be far.

Chantal:

Who am I? Who am I?

I am a person

A person with a heart.

A heart that’s full of love,

Love that is big enough.

Big enough to share,

And share to forgive.

Because forgiveness is important,

So important that it gives you gifts.

Who am I? Who am I?

Dit gedicht is met de betekenis dat het laatste woord van de zin het eerste woord is van de volgende zin. Dit staat voor het laatste ding wat je doet is het eerste ding dat je loslaat.

Rollenspellen - Door Joelle

We moeten een rollenspel bedenken over een probleem op school waarvan we vinden dat het opgelost moet worden. Het probleem waar wij, Lucy, onze buddy's en ik, voor kiezen is pesten. Het maken van het rollenspel is erg leuk. Via Zoom vertellen we elkaar hoe we denken dat het rollenspel moet gaan. Iedereen vindt het leuk om de rollenspellen te bedenken. Al snel zijn we klaar.

In onze groep voeren we de stukjes op. Er zitten, ondanks de moeilijke onderwerpen, leuke stukjes tussen. Het is erg gezellig en we moeten vaak lachen om hoe de stukjes opgevoerd worden.

Morgen gaan we weer met onze buddy's bellen. Onze buddy's hebben de rollenspellen ook opgevoerd, tegelijkertijd met ons. Dan kunnen we de vragen die later bedacht zijn over de onderwerpen aan elkaar vragen.

"No matter where you are coming from, you can always succeed" – door Fay

Voor ik naar de uitwisseling van Edukans ging had ik nooit echt goed stilgestaan hoe het leven in een ander continent er eigenlijk uit zou zien. De problemen in Nederland lijken zo klein vergeleken met die van Joseph en Joan, onze buddy's. Wij zeuren namelijk wel eens over het avondeten en huiswerk, maar zoals Joseph mij vertelde eten ze daar bijna elke avond hetzelfde namelijk bonen en maispap. 

Het is daar allemaal zo anders en je beseft dat pas echt als je persoonlijk contact met ze hebt en je echt meer persoonlijke verhalen hoort. Zo vertellen ze heftige verhalen over hun familie, school en geloof. Hoewel we het dit jaar niet met onze eigen ogen kunnen zien heb ik toch al het gevoel dat ik zo veel heb geleerd over hun cultuur, school en de mensen. 

Niet alleen wij leren veel over Oeganda, ook zij leren erg veel over Nederland. Zo praten wij veel over het weer en leren we ze Nederlandse woorden. Een keer waren onze buddy’s benieuwd naar wat wij eten op school en Nora liet een frikandelbroodje zien. Daar waren ze erg van onder de indruk en ook dat wij zelf mogen kiezen wat we eten op school. 

Ze zijn zelf zo open en vriendelijk wat het enorm leuk maakt om elke keer weer met ze te bellen. Elke keer na het gesprek zijn we weer helemaal opgevrolijkt en hebben we zin om ze weer te spreken.

Gedicht door Isabel

Als je niet oplet is het stuk,

Het glipt zo door je vingers,

Ergens binnen brengt het kracht,

Het had je aardig verrast,

Je vroeg me wat het is,

Ik zei als dit is wat het is,

Is het misschien een straaltje geluk.